PAULİ DIŞLAMA İLKE TANIMI

pauli dışlama ilkesi

     Pauli dışlama prensibi, iki elektronun (veya diğer fermiyonların) aynı atom veya molekül içinde aynı kuantum mekanik durumuna sahip olamayacağını belirtir. Başka bir deyişle, bir atomdaki hiçbir çift elektron n, l, ml ve ms ile aynı elektronik kuantum sayılarına sahip olamaz.

     Pauli dışlama ilkesini belirtmenin bir başka yolu, iki özdeş fermiyon için eğer parçacıklar değiştirilirse, toplam dalga fonksiyonunun antisimetrik olduğunu söylemektir. İlke, elektronların davranışını tanımlamak için 1925 yılında Avusturyalı fizikçi Wolfgang Pauli tarafından önerildi. 1940 yılında, spin-istatistik teoremindeki tüm fermiyonlara prensibi genişletti. Tamsayılı dönüşe sahip parçacıklar olan bozonlar dışlama ilkesine uymazlar. Böylece, aynı bozonlar aynı kuantum halini işgal edebilir.

     Kimyada, Pauli dışlama ilkesi, atomların elektron kabuğu yapısını belirlemek için kullanılır. Hangi atomların elektronları paylaşacağını ve kimyasal bağlara katılacağını tahmin etmeye yardımcı olur.

     Aynı yörüngede bulunan elektronlar aynı ilk üç kuantum numarasına sahiptir. Örneğin, bir helyum atomunun kabuğundaki 2 elektron n = 1, l = 0 ve ml = 0 olan 1s alt kabuğundadır. Dönme (spin) momentleri aynı olamaz, bu nedenle biri ms = -1/2 ve diğeri ms = 1/2'dir. Görsel olarak, bunu 1 'yukarı' elektron ve 1 'aşağı' elektron ile alt kabuk olarak çizilir.

     Sonuç olarak, 1s alt kabuğu sadece zıt dönüşleri olan iki elektrona sahip olabilir. Hidrojen, 1 'yukarı' elektronlu (1s1) bir 1s alt kabuğa sahip olarak gösterilmektedir. Helyum atomunun 1 'yukarı' ve 1 'aşağı' elektronu (1s2) vardır. Lityuma geçerken, helyum çekirdeğine (1s2) ve sonra 2s1 olan bir tane daha 'yukarı' elektrona sahip olursunuz. Bu şekilde, orbitallerin elektron konfigürasyonu yazılır.

     

     

     Düzenleme: Celal DEMİRTAŞ